Paryż, rok 1931. Dziesięcioletnia Ethel Brun ogląda ze stryjecznym dziadkiem pawilon indyjski na wystawie poświęconej historii kolonii francuskich. Dom Koloru Malwy - tak go nazwała - rozebrany na części, wkrótce spocznie pod brezentową plandeką w ogrodzie dziadka. Nigdy nie zostanie zrekonstruowany. Parę lat później to tutaj Ethel przychodzi ze swoją przyjaciołką Ksenią, któej rodzina uciekła z Rosji przed rewolucją. Tutaj odpoczywa od pełnej napięcia ciszy między rodzicami i od zgiełku wypełniającego dom, gdy odwiedzają go ciotki z Mauritiusa i pachnący tytoniem mężczyźni obiecujący złote góry - przedsiębiorcy zajmujący się podejrzanymi interesami. Nic jeszcze nie zapowiada katastrofy. Jeszcze mówi sie Adolf Hitler, tak jak mówi się Pierre Laval czy Aristide Brand. Jeszcze nie muszą uciekać do Nicei. Niepokojąca, pisana piękną prozą opowieść o przedwojennym Paryżu, przyjaźni samotności.

Rose mieszka w niezamożnej części prowincji Ontario, w domu na tyłach należącego do rodziny sklepu. Wyjeżdża, a właściwie ucieka, by zacząć studia, wyjść za mąż i podjąć pracę. I przez cały czas próbuje odpowiedzieć na pytanie, które w dzieciństwie usłyszała od macochy: za kogo ty się uważasz?

Poruszająca i przenikliwa opowieść o dojrzewaniu - dziesięć powiązanych ze sobą opowiadań, z których każde stanowi samodzielną, kunsztownie zbudowaną całość.

Oslo, listopad 1989. Matka Arvida dowiaduje się, że ma raka. Tego samego dnia, zamieniwszy z mężem kilka zdawkowych słów, wyjeżdża do Danii. Do nadmorskiego miasta, z którego pochodzi. Nie wie, że jest to ostatni tydzień jej życia. Arvid ma trzydzieści siedem lat. Jest w rozsypce. Nie może pozbierać myśli, z trudem wykonuje najprostsze czynności. Rozpada się jego małżeństwo. Dowiedziawszy się o wyjeździe matki, Arvid rusza za nią. Nazajutrz rano z butelką calvadosu w kieszeni, siada obok niej na wydmie. Prawie z sobą nie rozmawiają. Arvid wspomina. Ponury dom dziadka. Śmierć młodszego brata. Partię komunistyczną. Pracę w fabryce. I jasnowłosą dziewczynę w za krótkim niebieskim płaszczu. Poruszająca historia, dotykająca podstawowych ludzkich doświadczeń.